گفتار درمانی گفتاردرمانی در شهر زنجان
سطوح عقب ماندگی ذهنی
غالب صاحبنظران کوشیده اند برای تعیین افراد زیرهنجارمعیارهای کمی ارائه دهند که رایج ترین ملاک عینی نمراتی است که ازاجرای آزمونهای هوشی مانند استنفورد بینه و وکسلربدست می آید . دراین ملاک،سادگی، سهولت ارتباط و گروههای هنجاری مطرح می شوند. هوشبهر ۷۰ به عنوان نمره برش گروه عقب مانده مورد قبول واقع شده است. در زیر به سطوح مختلف عقب ماندگی ذهنی اشاره شده :
– عقب ماندگان ذهنی خفیف(آموزش پذیر):
بهره هوشی ۵۰-۷۰ است.
۸درصد افراد عقب ماندگی دهنی در این گروه هستند.
از نظر ظاهری طبیعی هستند و نقایص حسی و حرکتی آنان خفیف است.
تا شروع مدرسه تشخیص داده نمیشود.
در سنین بزرگسالی با حمایت می توانند زندگی مستقلی داشته باشند.
– عقب ماندگی ذهنی متوسط (تربیت پذیر):
بهره هوشی ۳۵- ۴۹است.
۱۲درصد کل عقب ماندگان را تشکیل می دهند
نحوه مراقبت از خود را یاد می گیرند
دوران بزرگسالی اکثرا قادرند کارهای روزمره را انجام بدهند.
– عقب ماندگی ذهنی شدید (حمایت پذیر):
بهره هوشی۲۰-۳۴ است حدود ۷% کل بیماران هستند.
رشد آنان در دوران پیش دبستانی شدید کاهش یافته است
بسیاری از آنها میتوانند نحوه مراقبت از خود را بیاموزند
با جملات ساده ارتباط برقرار می کنند.
در بزرگسالی می توانند وظایف ساده ای را انجام دهند و فعالیتهای اجتماعی محدودی دارند.
بسیاری مشکلات جسمانی همراه دارند.
– عقب ماندگی ذهنی بسیار شدید :
بهره هوشی کمتر از ۲۰ است.
یک در صد عقب ماندگان ذهنی در این گروهند.
تعداد اندکی از آنان می توانند کاملا از خود مراقبت کنند
تعداد کمی می توانند رفتار های اجتماعی یا توانایی سخن گفتن داشته باشند
– قدیمی ترین طبقه بندی از عقب ماندگی ذهنی بر اساس شدت علایم مرضی است
- کانا باهوشبهر ۳۰ ـــ ۰
- کالیو باهوشبهر ۵۰ ـــ ۳۰
- کودن باهوشبهر ۷۰ ـــ ۵۰
منبع
Paul, Rhea, Language disorders from infancy through adolescence
هالاهان،دانیال پی و کافمن. کودکان استثنایی. ترجمه مجتبی جوادیان
