لارنژیت عفونی چیست؟

لارنژیت عفونی چیست؟

 

برخی از افرادی که فقط با کمی بد و نادرست استفاده کردن صدا دچار لارنژیت ناراحت کننده ای می شوند، وقتی به عفونت دستگاه فوقانی تنفس مبتلا بشوند به لارنژیت عفونی نیز دچار می شوند. تاریخچه ی بیماری این افراد اغلب شامل چندین بار از دست دادن صدا، بی صدایی، یا لارنژیت است. سایر افراد، به ندرت، به لارنژیت عفونی، به صورت یکی از نشانه های سرماخوردگی شدید سر و قفسه ی سینه، مبتلا می شوند. غالباً بیمارانی به لارنژیت عفونی مبتلا هستند که تب، سردرد، عفونت بینی، گلودرد، و سرفه داشته باشند. هرچند بیشتر مشکلات لارنژیت عفونی منشأ ویروسی دارد، مشکلات شدیدتر(اغلب همراه تب بالا و گلودرد شدید) ممکن است حاصل عفونت های میکروبی باشند. لارنژیت ناشی از میکروب را غالباً می توان با آنتی بیوتیک درمانی، نسبتاً سریع و به نحو شگفت انگیزی درمان کرد.

 

متأسفانه، بیشتر لارنژیتی که در حین عفونت دستگاه فوقانی تنفس به وجود می آید و منشأ‌ ویروسی دارد، با آنتی بیوتیک ها درمان نمی شود. ظاهراً آمانتادین داروی سودمندی برای درمان آنفلوآنزاست. ولی ممکن است درمورد تمام انواع ویروس ها مؤثر نباشد، و علاوه بر سایر اثرهای جانبی، خشکی دهان و خشکی صدا نیز ایجاد کند موارد زیر را برای درمان پیشنها می کنند: استراحت صدا؛ مرطوب نگه داشتن محیط زندگی، افزایش مصرف مایعات؛ کاهش فعالیت جسمی و استفاده از مسکن ها.

 

از دیدگاه مراقبت از صدا، افراد مبتلا به عفونت حنجره باید استراحت مطلق صدا داشته باشند – یعنی صحبت نکنند، حتی صداسازی یا پچ پچ هم نکنند. جلوی پچ پچ کردن باید گرفته شود، زیرا بیشتر افرادی که پچ پچ می کنند، تارهای صوتی را به یکدیگر نزدیک می کنند که این کار، درواقع، منجر به تولید صدای آرامی می شود. براثر این تحریک، تارهای صوتی متورم، پیوسته به یکدیگر نزدیک می شوند و به ارتعاش درمی آیند. چیزی که بیماران به لارنژیت عفونی نیاز دارند این است که برای دو الی سه روز استراحت کامل صدا داشته باشند، صداسازی نکنند، و مصرف مایعات را افزایش دهند.

 

 

منبع:

The voice and voice therapy. Daniel R. Boone