درمان آفازی گلوبال

درمان آفازی گلوبال

نکته : نقطه اصلی درمان روی ارتباط است نه زبان کلامی

– درمان های محیطی

• بیان ساده داشته باشید : استفاده از جملات کوتاه با کلمات ساده و آشنا- دارای سرعت آهسته و حالت طبیعی –
• دادن زمان مناسب برای پردازش و صبور بودن
• راهنمایی کردن : استفاده از حرکات بیانگر چهره ای – اشاره ها
• حدس زدن پاسخ های بیمار
• فهم گفته ها و رفتارهای بیمار با بیان جمله هایی از حدس خود و اطمینان دادن به بیمار
• صحبت کردن به صورت واضح و صریح با بیمار
• کاهش متغیر های اضافی مانند سرو صدا
• احترام گذاشتن به بیمار

 

– درک شنیداری :

• جورکردن تصاویر( matching pictures)
• استخراج پاسخ های مناسب ( بله –خیر) (eliciting appropriate responses)
• بازی کردن با کارت ( playing cards )

 

– بیان کلامی :

• ارتباط دادن معانی با حرکات گفتاری ( associating meaning with speech movement)
• برانگیختن مکالمه ( (conversational promting
• کنترل ارادی گفته های غیر ارادی ( voluntary control of involuntary utterances)

 

– برنامه های جسچرال :

• درمان فعالیت های بینایی ( Visual Action Therapy (
• پانتومیم ( pantomime)
• استفاده از سیستم علائم دستی (Limited Manual Sign Systems)

 

– برنامه های جسچرال کمکی :

• تخته های ارتباطی Communication Boards))
• نقاشی کردن (Drowing)
• استفاده از وسایل ارتباطی بینایی کامپیوتری ( Computer – Aided Visual Communication)

 

– برقراری ارتباط از طریق ایماء و اشاره ( حرکات بیانگر ) :

•  ارزیابی توانایی بیماردر استفاده از ایما و اشاره به سه صورت زیر :
  1.  غیر رسمی در گفتار محاوره ای
  2.  رسمی از طریق تحریکات مصور یا شنیداری
  3.  به طور تقلیدی

 

– آموزش استفاده از اشاره :

1.  درمانگر اشاره را به کار می برد و به طور همزمان کلمه مورد نظر را بیان می کند .
2.  درمانگر کلمه را بیان می کند و سپس درمانگر و بیمار به طور همزمان اشاره را به کار می برند .
3.  بیماراشاره را تقلید می کند.
4.  بیماراشاره را پس از لحظاتی تاخیر تقلید می کند.
5.  بیماردرپاسخ به تحریک شنیداری ، اشاره را به کار می برد.
6.  بیماردرپاسخ به تحریک شنیداری ، اشاره را پس از لحظاتی تاخیر به کار می برد.
7.  بیماردرپاسخ به تحریک نوشتاری ، اشاره مورد نظررا به کار می برد.
8.  بیماردرپاسخ به تحریک نوشتاری ، اشاره را پس از لحظاتی تاخیر به کار می برد.
9.  بیماردرپاسخ به اشاره وتحریک شنیداری کلمه مورد نظر را می نویسد.
10.  بیمار در جواب پرسش مناسبی که ازاو پرسیده می شود ، اشاره مورد نظر را به کار می برد.

 

 – آموزش اشاره کردن به اشیاء یا تصاویر :

• از بیمار بخواهیم به شی یا تصویر اشاره کند .
• اگر نتوانست درمانگر اشاره کرده و بیمار تقلید می کند تا کاملا پاسخ تثبیت شده ای بدهد.
• اضافه کردن موارد تا بتواند اشیاء اتاق را با اشاره کردن نشان دهد
• در مورد رنگ : از بیمار بخواهید اشیائی که رنگ مشابه دارند را در اتاق نشان دهد.
• استفاده از کارت های بازی

 

– استفاده از تابلوهای ارتباطی :

•  طراحی تابلوی ساده شامل تصاویری از اشیاء و اعمال روزمره
•  نوشتن کلمه زیر تصویر در صورت لزوم
•  ابتدا استفاده از یک مورد و سپس افزایش کلمات تا تابلو تمام شود
•  استفاده از راهنمایی های مختلف و توضیحات اضافی
  •  مانند : ” لیوان را نشان بده ” همان که ” توش آب می خوریم ” به تدریج توضیحات کم می شود مثلا ” چیزی که توش آب می خوریم نشان بده ” و نهایتا این که ” لیوان را نشان بده ” یا ” اگر بخواهی آب بخوری ، کدام را نشان می دهی ؟ ”
•  برای تعمیم بیشتر تصاویر در ۳ مجموعه تنظیم شوند :
  1.   پاسخ های اجتماعی برقرار کننده ارتباط
  2.  درخواست غذا و دیگر آیتم ها
  3.  اطلاعات شخصی

 

– استفاده از نقاشی :

• استفاده از ترسیم های ساده زمانی که نمی توانند از کلمات و اشارات برای ارتباط استفاده کنند .

 

– درمان فعالیت های بینایی(Visual Action Therapy  =VAT)

• آموزش بیمار که اشکال و علائم ترسیم شده را به اشیاء و اعمال خاص مرتبط کند
•  عدم استفاده از آموزش کلامی
• بیماران در طول دوره آموزش بازبینی کلامی – درونی را به کار می برند .
• به علت ارتباطات بینایی – کلامی با یکدیگر = بازبینی کلامی درونی انجام شده و کانال زبانی بیمار فعال
• مهارت عمومی منجر به افزایش توجه بیمار می شود.

 

– کنترل ارادی گفته های غیر ارادی ( Voluntary Control of Involuntary Utterances = VCIU)

• در این برنامه : استفاده از گفته های خودبخودی و غیر ارادی برای تولید گفته های ارادی
• کار روی بیان و حرکت
• ابتدا شناسایی کلماتی که به طور غیر ارادی و نامناسب در آزمون گفته شده اند
• سپس آموزش آن ها به این صورت : خواندن شفاهی – نامیدن در مواجهه – به کار بردن کلمات در محاوره

 

– ایجاد و تثبیت پاسخ های ” بله – خیر“

• مرحله ایجاد و شکل دهی پاسخ :

1.  توضیح دادن به بیمارکه روی ”بله – خیر“کار می کنیم
2.  استفاده از اشاره و ایماء برای تفهیم روش
3.  نوشتن کلمات ”بله و خیر“ روی کارت های مجزا
4.  با دیدن یک کارت کمک به بیمار برای حرکت دادن سر به سمت پائین ( به معنای بله ) و بالا (به معنای نه) و تقلید از درمانگر
5.  هر تکلیف ۵ مرتبه اجرا شده و همزمان درمانگر کلمه ”بله“ را همراه اشاره بیان می کند .
6.  کمک به بیمار تا یکبار سرش را به طرف پائین حرکت دهد پس از ۵ ثانیه توقف یکبار سرش را به بالا ببرد .
7.  اجرای تکلیف فوق به طور متناوب و بیان درمانگر همزمان با حرکات سر بیمار
8.  پرسیدن سوال های ساده از بیمار و درخواست از بیمار برای پاسخ دادن به آن ها با اشاره سر

•  مرحله تثبیت پاسخ :

1.  درخواست از بیمار برای تکان سرش به علامت ” بله ” یا ” خیر ” و تکرا آن ۵ بار
2. استفاده از راهنمایی های کلامی و غیر کلامی ( مانند اشاره سر ) توسط درمانگر
3.  انجام پاسخ های ” بله ” و ” خیر ” به طور متناوب و نیزدر فواصل زمانی ۵ ثانیه توسط بیمار
4.  پرسیدن سوال های ساده از بیمار و درخواست از بیمار برای پاسخ دادن به آن ها با اشاره سر
5.  سوال ها محیطی و مرتبط با شخص باشد
6.  استفاده از بازی برای تثبیت پاسخ ها مانند : این خوردنیه ؟
7.  پس از تثبیت پاسخ ها ، کار کردن روی تاریخچه زندگی بیمار

 

 

 

منبع

Martha Taylor Sarno, Aquired aphasia .third edition

Anna Basso. Aphasia and Its Therapy