درمان آفازی بروکا

درمان آفازی بروکا

 

– سه راهکار کلی که می توان در درمان آفازی بروکا از آنها استفاده کرد به شرح زیر است

1. استفاده از راهکارهای عمومی
   •   آموزش یک کیفیت منجر به منظور تسهیل و تقویت کیفیت های دیگر می شود
     •    مثال : آموزش زبان اشاره به بیماران آفازی باعث افزایش نمره بیان کلامی آنان می شود
   • استفاده از خود راهنما های بیمار :
     •    استفاده از راهنمایی های واجی ، حرکتی ، اشاره ای برای بیان بیمار – منجر به وابستگی بیمار به درمانگر یا افراد می شود در نتیجه برای جلوگیری از این کار : آموزش به بیمار تا سوال بپرسد ، یا توضیح دهد ، بنویسد ، اشاره کلامی آن راروی لب هایش نشان دهد ( زمانی که موضوعی به یادش نمی آید)
   •  استفاده از رویکرد PACE یا Prompting Aphasic´s Communicative Effectiveness :
•  درمانگر و بیمار در تعامل و یک گفتگوی ساده شرکت می کنند ، بدون این که از قبل تعیین شده باشد = پس ازمدتی گفتار جهت پیدا می کند ، بازخورد های مثبت و منفی از طرف درمانگر منجر به شکل دهی تعامل می شود .
•  در این روش استفاده از هر نوع ابزار ارتباطی ( کلامی – غیر کلامی ) تشویق شده و منجر به تقویت گفتار بیمار می شود.
2. استفاده از رویکردهای خاص درمان بروکا

 

• MIT :( Melodic Intonation Therapy )
  • استفاده از آهنگ
  • استفاده از توانمندی های نیمکره راست برای تحریک و ایجاد گفتارخودبخودی در بیمار
  • منجر به تسهیل تولید کلمه با استفاده از ضربه زدن ، ریتم و آهنگ خاص
• HELPSS : ( Helm Elicited Language Program for Syntax Stimulation )
  • برنامه استخراج زبان برای تحریک نحو
  • کار روی آموزش گرامر پس از استخراج مشکلات بیمار در تعریف و تکمیل داستان و گفتارخودبخودی
  • تمرین روی عناصر نحوی مانند حروف اضافه ، تصریف و…
• رویکرد RET یا Response Elaboration Training :
  • باعث ایجاد ظرافت در تولید پاسخ می شود
  • جزء درمان های بی قاعده محسوب می شود
  • منجر به ایجاد خلاقیت در بیمار می شود
  • ز بیمار خواسته می شود درباره تصویر توضیح دهد سپس پاسخ های بیمار شکل دهی شده و تقویت می شود .
  • مراحل RET :
1.  استخراج پاسخ های خودانگیخته بیمار
2.  مدل سازی و تقویت پاسخ های اولیه ( یعنی تقلید جمله های بیمار و تقویت کردن آنها)
3.  استفاده از کلمات پرسشی برای تحریک بیمار به دقیق تر کردن پاسخ های اولیه
4.  مدل سازی جملات اولیه و پاسخ های بعدی بیمار
5.  تکرار جمله ترکیبی
6.  تقویت پاسخ های بیمار و تهیه مدل نهایی جمله
• درمان کلی
  • کار روی جنبه های آوایی :
1.  تمرین روی عبارات تک کلمه ای مهم مانند کلمات محتوایی
2.  تمرین روی برخی از واژگان دستوری مانند کلمات استفهامی
• ( چرا – کجا- چه وقت – چطور) ، ضمایر اسمی و کلمات نفی
• ( نکته : این کلمات باید آشنا بوده ، دارای ارزش کاربردی باشند و بیمار قادر به تلفظ آن ها باشد)
1.  از کوچکترین واحد یعنی هجا شروع ، سپس به ۶ یا ۷ هجا برسید
• کار روی جنبه های نحوی :
1.  تمرین روی جملات خبری ( اسم + مفعول + فعل ) و جملات امری و زمان حال
2. استفاده از اسم ها ، افعال و صفت ها به یک اندازه در جملات
3. وارد کردن صفت ها به صورت : اسم یا ضمیر + صفت + است
4. استفاده از زمانهای مختلف افعال ( حال – آینده – گذشته )
5. بهتر است در مراحل اولیه درمان ازتکواژهای نحوی (morphosyntactic) کمتری استفاده شود.
6. عدم استفاده از ساختارهای مجهول ، شرطی یا موصولی ( به علت دشوار بودن آن ها برای بیمار )
7. تاکید بیشتر روی وصل کردن عبارات بوسیله حروف ربط
•  مانند : اسم + مفعول + فعل   و  اسم + مفعول + فعل
•  عبارات اسمی + صفت + فعل    و عبارات اسمی  + عبارات فعلی

 

 

منبع

Martha Taylor Sarno, Aquired aphasia .third edition

Anna Basso. Aphasia and Its Therapy