درمان آفازی ترنسکورتیکال حرکتی

درمان آفازی ترنسکورتیکال حرکتی (TMA)

 

– پیش آگهی :

• در این باره اطلاعات ضد و نقیضی وجود دارد اما بیشتر مطالعات آن را خوب دانسته اند .
• در مدت ۲ الی ۳ ماه بیمار می تواند به گفتار خودبخودی دست یابد
• مرحله بهبود خودبخودی در تعیین پیش آگهی و سیر درمان اهمیت دارد

 

– راهکار های درمانی 

1.  تمرکز روی ایجاد حرکت سپس گفتار
2.  برنامه ریزی روی اختلال نامیدن
3.  دارو درمانی

 

– تمرکز روی ایجاد حرکت سپس گفتار:

• به علت اشکال در شروع حرکت و فعالیت خودبخودی بهتر است ابتدا از حرکات gross شروع کرده به سمت حرکات fine برویم مانند : ایستادن – نشستن – راه رفتن … سپس دست زدن – بالا بردن دست ها … حرکات دهانی ( مانند باز و بسته کردن دهان – حرکات زبان …)
• آنچه در این فعالیتها مهم است تمرکز روی این ۳ جنبه است :
  • آغاز کردن
  • ادامه دادن
  • خاتمه دادن

 

– بررسی یک شیوه درمانی :

•  مرحله اول : اشارات ( حرکات بیانگر ) وابسته به شی بدون به کار گیری کلام

1.  خواستن از بیمار برای انجام چند حرکت غیر ظریف مانند : دستت را بالا ببر – دستت را مشت کن – به علامت خداحافظی دستت را تکان بده … – انجام حرکات ابتدا همزمان با درمانگر بعدها با دادن دستور درمانگر،حرکت به تنهایی انجام می شود .
2.  استفاده از دو شی واقعی و غیر یکسان به صورت همزمان : قرار دادن دو شی روبه روی بیمار ، از بیمار می خواهیم ” نشان بده توپ را چطور پرت می کنی ” درمانگر و بیمار توپ را بر می دارند و عمل را انجام می دهند سپس توپ را روی میز می گذارند .ادامه دادن این روند تا زمانی که بیمار بتواند به تنهایی حرکت را انجام دهد .
3.  انجام حرکت مورد نظرمطابق با دستور کلامی : ” به من نشان بده توپ را چطور پرت می کنی ” بیمار توپ را برداشته و حرکت را انجام می دهد و روی میز می گذارد. ادامه دادن این روند تا زمانی که به راحتی انجام دهد
4.  در حضور شی یا تصویر آن ، خواستن از بیمار برای نمایش حرکاتی در رابطه با شی ( انجام پانتومیم )
5.  نمایش حرکت لازم( اجرای پانتومیم ) بدون وجود شی یا تصویر آن
6.  بدون گفتن نام عملی که قرار است انجام شود ، بیمار حرکات لازم را انجام دهد ” به من نشان بده با این چه کار می کنی ؟“ ( در حالی که به شی اشاره می کنید )اگر مراحل با یک شی با موفقیت انجام شد ، با اشیاء دیگر ادامه می یابد .
7.  انجام حرکات لازم پس از نشان دادن ۲ یا چند شی به بیمار و بیان دستور برای بیمار.“به من نشان بده توپ را چطور پرت می کنی ” و ” نشان بده چطورباقاشق چایی را بهم می زنی ؟”  (رفتن به مرحله بعد پس از موفقیت در نشان دادن ۵ شی پشت سر هم)
8.  بدون حضور شی و تصویر آن ، انجام حرکات توسط بیمار تا ۵ شی

•  مرحله دوم : استفاده  از اشارات ( حرکات بیانگر ) قرار دادی بدون استفاده از کلام : حرکات قراردادی مانند : ایست – بیا اینجا –حرکت دست به نشانه خداحافظی و …
  1.  پانتومیم حرکات توسط بیمار و درمانگر به صورت همزمان مانند ” با سر اشاره کن کسی نزدیک تربیاید ”
  2.  انجام پانتومیم توسط بیمار به تنهایی .مانند ” به من نشان بده چه طور کسی را با حرکات سر تشویق به نزدیک شدن می کنی ”
  3.  انجام حرکت توسط بیمار در پاسخ به یک موقعیت فرضی .“ تصور کن کسی خیلی دور ایستاده ،تو چه کار می کنی“
  4.  نمایش حرکات متفاوت توسط بیمار در پاسخ به یک موقعیت فرضی .

• مرحله سوم : توصیف کلامی برای حرکات خواسته شده : در صورت موفقیت در مراحل قبل ؛ توصیف کلامی را اغاز می کنیم
  1.  نمایش حرکت توسط بیمار بعد از دستور درمانگر و سپس بیان آن حرکت به صورت کلامی و همزمان با انجام کار.“ به من نشان بده چطور یک توپ را پرت می کنی ” پس از انجام پانتومیم ، می پرسیم ” چه کار می کنی ” . بیمار در پاسخ همراه با نمایش حرکت می گوید ” دارم توپ پرت می کنم ”
  2.  درمانگر اشاره به توپ یا شی دیگر ، بیمار همزمان با انجام حرکت لازم به بیان آن هم می پردازد. مانند ” با این چه کار می کنی ”
  3. انجام حرکات لازم و کلام مناسب در پاسخ به یک وضعیت فرضی : مانند ” فردی مقداری شکر داخل چایی شما ریخته چه کار می کنید؟ ” . بیمار همزمان با حرکت به هم زدن می گوید ” من باید چایی را به هم بزنم“

 

– برنامه ریزی روی اختلال نامیدن: برای مشاهده ی توضیحات راجع به درمان اختلال نامیدن در این قسمت کلیک نمایید

 

– دارو درمانی :

•  داروی Bromocriptine یک داروی ضد دوپامین است که تاثیر بر روی موارد زیر :
  1. کاهش تاخیر در پاسخ دادن
  2. بهبود و تقویت نامیدن
  3. کاهش پارافازی ها
•  داروهای دیگر شامل :
  • Amobarbital
  •  propranolol
  • d-Amphetamine

 

 

 

منبع

Martha Taylor Sarno, Aquired aphasia .third edition

Anna Basso. Aphasia and Its Therapy