آسیب های گفتار و زبان در نقایص بینایی
مطالعات نشان داده اند که اشکالات بینایی می توانند منجر به مشکلات زبانی شوند که البته شدت مشکلات حاصله در حد نقص شنوایی نیست.
- اغلب در رشد زبان تأخیر دارند
- مهارت های حافظه کلامی در آن ها بهتر است.
- اغلب به درک درست و کاملی از وقایع و اشیاء جهان دست نمی یابند.
– اشکالات زبانی: معنی شناسی و واج شناسی
- تأخیر در اکتساب زبان و خزانه واژگان
- یادگیری واژگان در سطوح اولیه مشابه کودکان طبیعی است ولی در سطوح بالاتر با مشکلاتی مواجه می شود.
- معنی واژگان اولیه و کاربرد آن ها محدودتر از کودکان طبیعی است
- در یادگیری مفاهیم و معانی پیچیده تر و واژگان انتزاعی مشکل دارند.
- معنای واژگان در این کودکان بر مبنای اطلاعات محدودتر از اشیاء و روابط آن ها (علی، زمانی و فضایی) در جهان ساخته می شوند.
- بیشتر در مورد اعمال خودشان صحبت می کنند تا دیگران و معمولا در مورد وقایع گذشته صحبت می کنند.
- اشکال در تمیز واج هایی که درک و تولید آن ها وابسته به مشاهده جسچرهای دهانی است
– اشکالات زبانی: نحو
- رشد کند نحو در سه سال نخست زندگی
- بر خلاف بچه های طبیعی، کودکان نابینا، به عنوان اولین نشانه دستوری مربوط به زمان، زمان گذشته افعال را در گفتار نشان می دهند.
- ضمایر مربوط به مکان را دیرتر می آموزند ولی ضمایر مربوط به زمان زودتر یادگرفته می شوند.
- تأخیر در رشد افعال کمکی دارند.
– اشکالات زبانی: کاربردشناسی
- از آواسازی های خودانگیخته کمتری نسبت به همتایان طبیعی خود استفاده می کنند.
- در حفظ مکالمه و انجام محاوره منسجم مشکل دارند.
- در مکالمه، رعایت نوبت ندارند.
- اکولالیا در مراحل اولیه رشد زبان دیده می شود.
- از کلمات متداول و کلیشه ای استفاده می کنندو در مراحل اولیه رشد زبان، هیچ خلاقیتی در زبان ندارند.
- درک و کاربرد جسچرها در این کودکان طبیعی نیست.